De wereld om me heen, die ik zo goed dacht te herkennen lijkt plots weer helemaal nieuw en onzeker. Ik zoek om me heen, naar iets tastbaar, naar een nieuwe begrenzing, iets herkenbaar, een zekerheid. 

 

Net als ik het denk voor elkaar te hebben, ik stilletjes buiten mijn comfortzone durft te stappen, dan veranderd alles plots weer. Van binnen voel ik paniek, angsthazen schieten alle kanten op, en toch is er ook een zekere kalmte. Een rust.

De wereld staat stil, het houdt zijn adem in.

Op dit moment worden we pas bewust van de omgeving om ons heen, we voelen en kijken pas echt rond. Uitademen moeten we toch, en waar die uitgeademde lucht naartoe gaat dat weet niemand, waar die ons brengt zullen we moeten afwachten.

Ik haat het gevoel van die onzekerheid, van de angst voor het onbekende.

 

Maar deze keer ben ik niet alleen, deze keer staat heel de wereld aan mijn zijde en

samen zullen we dit onbekende ontdekken en veroveren.